Ik was al een tijdje van plan om een mooie route te rijden in Noord-Holland. Veel verder dan Amsterdam was ik nog niet gekomen. Wat me precies tegenhield weet ik niet zo goed. Waarschijnlijk omdat er nauwelijks fijne binnendoor wegen rond Amsterdam zijn. Als je niet over de snelweg wilt, moet je bijna dwars door de stad en daar heb ik toch zo’n hekel aan. Misplaatst ongenoegen voor de snelweg eigenlijk en misschien wel voor de drukte rondom de stad zelf – wie zal het zeggen.
Het besluit stond vast. Via de snelweg richting Amsterdam en dan aan de oostkant de provincie in duiken. Nu nog een route bouwen. Op het motor-forum, in het regionale topic “Kop van Noord-Holland”, een vraag uitgezet voor mooie routes. Daar kwamen een paar mooie suggesties uit voort. In BaseCamp heb ik deze routes aan elkaar geknoopt. De route werd al snel 400 kilometer. Dat is een beetje teveel van het goede, zeker gezien de meeste weggetjes redelijk door de polders kronkelen. Waarschijnlijk is de snelheidslimiet daar 60km/u en mogelijk redden we dat gemiddelde niet eens, doordat er ook fietsen en wandelaars gebruik maken van die wegen. Na wat speurwerk via Google Street View bleek dat veel van die weggetjes, een soort van dijkweggetjes zijn. Vaak niet veel meer dan een veredeld fietspad. Noord-Holland bestaat voor mijn gevoel, buiten de paar grote steden, toch voornamelijk uit ingepolderde gebieden wat mooie landschappen oplevert. Je kan echt mijlen ver kijken. Daar hou ik wel van.
Koningsdag zou woningsdag worden. Vanwege COVID-19 moest iedereen thuis blijven. Ik kreeg echter niet de indruk dat iedereen zich daar braaf aan zou houden. Tot nu toe is de gehele periode van de intelligente lockdown zonovergoten geweest. Mensen willen graag buiten zijn met mooi weer. Omdat wij, anders dan in België, wel recreatief mogen motorrijden kan ik zonder regels te breken op pad. Zolang we er maar geen stoet van maken met meer dan 3 mensen 😉 Ik had na de vorige rit de tank helemaal volgegooid, de eerste 500 kilometer hoefde ik mij dus geen zorgen te maken. Gewoon lekker rijden.
Het was nog vroeg, beetje frisjes en nagenoeg geen wind. Ik koos ervoor om mijn leren pak aan te trekken. Dat zit gewoon lekkerder, bovendien wordt het in het textielpak toch snel warm. Hoewel – je moet geen 30 graden hebben want dan is leer ineens niet meer zo lekker. Eigenlijk was het stukje snelweg niet eens zo heel vervelend. Als ik de gereden track erbij hou dan is het, vanaf wegrijden tot afslag Durgerdam, slecht 30 minuten rijden. Dat stelt natuurlijk niets voor. Ik ben nog niet de snelweg af en het is gelijk mooi rijden. Eerst kom ik langs een soort van volkstuintjescomplex. Daarna wordt het open en zover je kan kijken alleen maar weilanden met mooie slingerweggetjes en grote boerderijen.
Hier en daar had ik een stukje provinciaal in de route ingebouwd. Dit had ik gedaan om stukjes te overbruggen die mij minder interessant leken of om stedelijk gebied te vermijden. Ook is het wel fijn om na relatief langzame stukken even het gas wat verder open te kunnen trekken. Een aantal stukken die wel in de route zaten ga ik volgende keer wel schrappen. Niet dat ze niet mooi waren maar met de motor niet heel interessant. De route maakte een slinger tussen Schermerhorn en De Rijp en weer terug. De slinger was mooi, maar door De Rijp wil ik geloof ik niet meer rijden. Zelfs in quarantaine-tijd was het er nog opvallend druk en nogal smal. Leuk pittoresque dorp wel, maar nee.., niet om doorheen te rijden. Volgens mij moet dat wel kunnen. Iedere keer als je in een bepaald gebied rijdt kan de route alleen maar mooier worden door hier en daar wat aan te passen.
Wat mij opviel is dat er best wel wat bollenvelden waren. Ik dacht dat die alleen maar voorkwamen in de bollenstreek, daar bij Lisse. Er waren wel een paar plekken om te fotograferen, maar de zon liet het in de kop van Noord-Holland afweten. Van de dag die zo zonnig, in het midden van Nederland, was begonnen was niet veel meer over. Het was bewolkt en het waaide best wel. Ik had het soms zelfs koud. Misschien was het toch niet zo’n goed idee geweest om het leren pak aan te trekken. Maar goed – door gebrek aan zonneschijn, later op de dag, kwamen veel foto’s niet goed uit de verf. Richting het zuiden kon je duidelijk zien dat het daar beter was.
Wat ik echt mooi vond waren al die wegen die hoger liggen dan de weilanden, dijkwegen. Je kan met helder weer super ver kijken. In de verte zie je dan een grote stad als Amsterdam of Alkmaar liggen. Wat ook mooi is zijn al die grote windmolens die deftig op een rij staan. Sommige vinden dat horizonvervuiling. Dat vind ik best wel meevallen. Het heeft wel wat. De wegen zijn over het algemeen niet superbreed. Fietsers en wandelaars kan je wel makkelijk passeren, maar als er een zondagsrijder voor je zit, die een beetje breed rijdt, kom je daar maar moeilijk voorbij. Een goed voorbeeld hiervan is de Zeedijk in de Westerpolder. Die is zo smal, dat wanneer je naar een tegemoetkomende motorrijder wilt zwaaien, je je hand vooral achter je scherm moet houden anders raak je elkaar.
Hier en daar heb ik foto’s gemaakt. Omdat ik op eerdere trips niet tevreden was over de kwaliteit van de Samsung A3, heb ik een oude Canon PowerShot meegenomen. Een ‘echte’ camera zeg maar. Hier en daar lopen stoeien door eerst een foto te maken met de Canon en daarna met de telefoon. Thuis gekomen bleek de telefoon helemaal nog niet zulke slechte foto’s te maken (of de Canon is gewoon op, dat kan ook natuurlijk). De Canon gaf niet altijd even scherp beeld en deed het tegen het licht in eigenlijk net zo slecht. Nu had ik de instellingen op ‘auto’ staan. Waarschijnlijk is er veel meer uit het toestel te halen, maar dan moet ik er echt voor gaan zitten.
Ik ben blij dat ik de trip heb gemaakt en is zeker voor herhaling vatbaar. Hier en daar moet de route wel een beetje getweakt worden. Er moet vast een ultieme route zijn. Zo zou ik niet meer door De Rijp rijden. De route liep ook van Schoorl, naar Egmond aan den Hoef. Dat stuk is mooi, maar je moet dan door Bergen, waarna je een kilometer of 3 over klinkertjes moet rijden. Dat hele dorp is 30km/u en schiet dus niet op en je stuitert door die, in visgraat gelegde steentjes, alle kanten op. Maar goed – dat was maar een klein stukje. Op het motor-forum heb ik een aantal foto’s gezien van plekken die zeker de moeite waard zijn om naar toe te rijden. Wellicht wordt de route dan te lang. Het is niet erg om door de provincie te laveren om daar bij Alkmaar er een eind aan de breien en over de snelweg weer richting Utrecht te tuffen. Als het laat is kan je onderweg altijd nog een Mac pakken…
Rood: snelweg,
Groen: route
