Sauerlandtoer 2020 – Zaanse Motor Vrienden / Mozamo

Dag 4 – zondag 6 september – Zuidoost route

Na twee rondjes van net aan 200km, was het nu toch wel tijd voor een wat serieuzere rit – 275km. Het zou vandaag prima weer worden. Niet super warm, maar de dag begon wel met een strak blauwe lucht. Het uitzicht uit het hotel was schitterend. Mooie laag staande zon over het glooiende weiland en zo tegen de naaldbomen. Het zou niet heel de dag mooi blijven. Tegen de middag trok het steeds verder dicht. Maar goed – Laten we eerst maar eens met z’n allen aan het ontbijt gaan zitten. Eerst maar, met een mondkapje op, in de rij voor koffie. Daarna opnieuw in de rij om het bord te vullen. Ik had niet bijster veel trek. Een warm bolletje met een gekookt eitje en twee stukjes desembrood met wat plakken kaas. Veel meer hoefde ik niet. Betekende wel dat ik iets eerder zou moeten stoppen om te eten.

De route liep naar het zuidoosten en zou een beetje de lijn volgen van een route die ik in mei 2013 heb gemaakt en gereden. Nu loopt de route langs langs de Edersee (Nationalpark Kellerwald-Edersee). Na een klein uurtje kwam ik op een fotowaardig stukje, waar ik ook daadwerkelijk even kon stoppen om wat foto’s te maken. Ik wilde ook even een slok water nemen en de benen streken. Het laatste koekje moest er ook aan geloven. Na deze korte stop kwam er een mooi stuk met veel bochten. Dan weer een paar snelle stukken waar je lekker even het gas wat verder kon open trekken om vervolgens weer getrakteerd te worden op een paar haarspeldbochten. Totdat ik aan de Edersee kwam, daar was het een partij druk… Er waren veel eettentjes langs het water. De Edersee is een stuwmeer en er stond nu maar heel weinig water in. Ik denk dat het water wel 50 meter lager stond dan waar de weg liep. Hier had ik wel willen eten, maar had weinig zin om tijdens corona-tijd de menigte in te duiken. Dan maar langzaam verder rijden. En met langzaam bedoel ik ook echt langzaam. Er gold een maximum snelheid van 50km/u, maar omdat het zo druk was haalde je dat niet eens. Inhalen was niet te doen. Op een parkeerplaatsje nog wel een de motor neergezet om een paar foto’s te maken.

De lucht was inmiddels best wel dicht getrokken. Nu moet ik toch echt op zoek naar een tentje want mijn maag begon behoorlijk te knorren. Net na de echte drukte, in een nietszeggend plaatsje kwam ik een Imbiss tegen. Yes! lekker een paar bratwursten met patat naar binnen werken, met echte Duitse, iets wat zurige, mayonaise. Ik moest alleen de motor nog even parkeren. Net na de veredelde caravan, of keet, of hoe je het ook wilt noemen, was een piep klein parkje met ruimte voor 4 auto’s. Daar kan wel een motor staan. Helm af, rugzak mee en “bliep bliep” de motor op het alarm. Achter de keet stonden 5 biertafels. Ik gebaarde de dame, die was voorzien van fel blauw haar, wat ik wilde. Het duurde even, maar uiteindelijk zat ik toch heerlijk te eten. Niet heel veel later kwam er een stoet aan van zo’n 10 motoren. Die wilde ook even eten en was het gedaan met de rust.

Tijd om weer verder te rijden. Het weer werd er helaas niet beter op. De blauwe lucht die vanmorgen zo enthousiast aanwezig was, was compleet verdwenen. Het stuk dat volgde, tot de mijn volgende nog niet ingeplande stop, was wel oke. Snelle stukken met niet heel veel bochten. Het kon ook niet anders want meer dan wat heuvels had het landschap hier niet. Veel keus om de route anders te laten lopen was er ook niet. Het was ook niet erg om even lekker het gas er te houden.  Na een kleine 80 kilometer reed ik op een vrij drukke provinciale weg. De Garmin vertelde me dat er een rotonde aankwam en dat er op de rotonde horeca zat. Ik had wel trek in een goede bak cappuccino. Ik was wel even klaar met de file en ging er links voorbij – ik had namelijk een flinke parkeerplaats aan de linkerkant gespot en die was van het restaurant dat aan de rotonde was gelegen. Het was een beetje een plek om de verjaardag van je oma te vieren. Het restaurant is volgens Googlemaps een Chausseehaus genaamd Aurelia. Geen idee wat dat precies inhoud, maar ze hadden er prima cappuccino’s

Na een half uurtje was de file spontaan weg. Het was nog wel druk – ik denk door die stomme rotonde, want die hield de boel behoorlijk op, al zal het met verkeerslichten nog wel veel erger worden. Tijd om verder te rijden want het begon een beetje te spetteren. Ik moest eigenlijk ook wel tanken voor het leuke. Ik kon nog wel tot het hotel komen, maar dan zou ik morgen een probleem hebben. Na een kilometer of 30 was er een pomp, maar die was mooi dicht. Shit! De Garmin liet een andere zien een stuk verder op. De TomTom deed dat niet want die laat echt alleen maar pompen zien die op de route staan of echt dichtbij de route zijn. Dan maar even een stukje omrijden. Ik moest een afslag omhoog nemen – berg op, berg af dus zo te zien. En het was een verdomd mooi stukkie rijden die weg. Bij de pomp aangekomen bleek deze ook dicht. Dubbel shit! De enige optie was om naar Winterberg te rijden. De route liep via Altastenberg naar het hotel – een afslag maken naar de Aral van Winterberg was zeker een optie. De rekening betrof iets meer dan 24 liter. Ik had nog een kilometer of 60 kunnen rijden. Da’s niet handig – dan had ik morgen alsnog eerst naar Winterberg moeten rijden of hopen dat er op de weg naar huis een pomp zou zitten (achteraf bleek er eentje op 25 kilometer van het hotel te zitten, maar ja – wegrijden met een volle tank is altijd fijner dan wanneer je iedere keer op de range-metertje moet kijken)

Dag 5 – maandag 7 september – Weer naar huis

Het weekend zat er op, op de terugreis na dan. Omdat de meeste leden van de club uit Noord-Holland komen was de heen- en terugroute daarop afgestemd. Dat was voor mij niet handig. Ik had een route uit de oude doos gepakt en wat aangepast. Er was echter een punt op de route die ik voor een volgende keer beslist moet herzien. Vanaf Altena tot aan de McDonald’s bij Gevelndorf, waar ik heb geluncht, was het een groot lint van dorpjes en industrietjes die aan elkaar leken geschakeld. Ook het stuk tussen Ennepetal en Gevelsberg is een stuk dat ik moet herzien. Veel te druk. Alles voor Altena was echter wel een genot en houden we dus er in.

Omdat het best wel een stuk tuffen was, heb ik de route zo gemaakt dat er niet super veel haarspeldbochten in zitten. Wel binnendoor hoor, maar niet al te veel gekke slingers er in. Tot aan Altena was de route echt heel mooi – Glooiende wegen met veel vergezichten. Het goede weer zorgde ook voor veel rijplezier. Enige “smet” waren de twee hele drukke stukken. Een vooraf geplande stop bij de Mac bij Gevelndorf was geen overbodige luxe – onderweg was er verder niet zo veel. Wel een stop gemaakt voor wat foto’s. Bij de Mac moest ik weer mijn handen ontsmetten en opschrijven wie ik ben, hoe laat ik was aangekomen en hoe laat ik weer weg ging. Leuk man zo’n virus 🙁

Bij Ennepetal heb ik nog maar een keer getankt. Was niet echt nodig maar dan hoefde ik op de snelweg niet meer tot aan huis. Eenmaal op de snelweg wil ik gewoon naar huis ook. Alleen bij Hunxe nog even gestopt voor een kleine plaspauze want de cola van de Mac begon behoorlijk in de weg te zitten. Eenmaal thuis kunnen we met z’n allen terugkijken op een geslaagd weekend. Nu maar hopen dat de uitgestelde Beneluxtoer in 2021 wel kan doorgaan.