Sinds de zomer van 2022 heb ik nauwelijks kilometers gemaakt. In juni 2022 tikte ik de 60000 kilometer aan. De dure 60000km beurt heb ik toen uitgesteld tot augustus omdat ik tot de zomer toch niet veel tijd zou hebben om serieus te rijden. Ik kan me de hitte van die zomer nog goed herinneren. Het was echt niet te harden zo heet. Na de beurt heb ik wel gereden, maar door omstandigheden ontbrak de tijd, fut en zin. Aanvankelijk zou ik in september 2022 meegaan met de herfsttoer. Het covid-19 virus dacht daar echter heel anders over.
Het plan was om me in te schrijven voor de najaarstoer van 2023. De voorjaarstoer ging überhaupt niet lukken omdat die zou samenvallen met iets anders. Gelukkig lukte het wel om mee te gaan met de herfsttoer. Tussendoor heb ik wel gereden, maar dat de teller, nu bijna twee jaar later, is blijven steken op krappe 64000km (waarvan ca. 1400 kilometer van de herfsttoer zijn). Dat zet je toch aan het denken. Ben ik nu een “heropstapper”?
Nu geloof ik niet direct dat je motorrijden verleert en als je dagelijks op de weg zit dan blijft je verkeersinzicht ook op pijl, maar toch… Mijn laatste rit was dus de terugreis vanuit het Sauerland en omdat ik me had ingeschreven voor de lente- en herfst toer moest ik toch even “trainen” zeg maar. Deze maand weer eens een paar keer op de motor geklommen. Gewoon een beetje in de buurt en afgelopen weekend twee wat “langere” tochten. Op zaterdag eentje van 180km en de zondag een van 200km. Mijn vermoeden was correct. Geen enkel probleem om na zo’n lange tijd weer te gaan rijden.
Je leest met het start van het nieuwe motorseizoen weer allerlei negatieve verhalen dat we eerst voorzichtig moeten doen. Ik denk “ja hoezo voorzichtig? Wat bedoel je daar dan mee?”. Is voorzichtig “met geknepen billen op je zadel zitten en bij iedere kiezel in de bocht je broek vol schijten” of is voorzichtig hier gekozen als een kinderachtig woord voor verantwoord rijden? En nu ga ik (weer?) de fucking moraalridder uithangen, maar moet je niet altijd verantwoord rijden? – of je nu in de auto, op de motor, of op de fiets zit.
Als we het dan toch over fietsers hebben – wielrenners kennen het woord “verantwoord” en “verkeersregels” niet zo goed. Als je die ziet – BEWARE. Zelfs een alleenstaande wielrenner vertoont onvoorspelbaar gedrag (of eigenlijk heel voorspelbaar gedrag aangezien de meeste consequent de regels aan hun laars lappen). Tuurlijk.., Er zitten ook zat motorrijders tussen die beter op Zolder kunnen gaan rijden. Maar als je een wielrenner met een pleuris gang links vanaf een fietspad ziet komen die ook nog even een tandje bij probeert te zetten, pas dan op want die gasten denken of “het kan nog wel” (not) of hebben oogkleppen op. En dan nog boos worden dat ik geen voorrang geef – wtf?!