Het is donderdag. De koppijn heeft weer eens toegeslagen. Ik had afgesproken om ‘s avonds bij vrienden te gaan eten al had ik daar nu eigenlijk niet zo’n zin in. Koppijn verpest veel. Ik wilde het toch proberen. Met een Ibuprofen/paracetamol combi achter de kiezen deed ik m’n leren pak aan. In mijn rugzak zaten normale kleren want tafelen met je motorpak is niet zo gezellig.Gisterenavond had een een route gemaakt die mij door de bossen bij Zeist en Doorn zou leiden om vervolgens de gehele Lekdijk af te rijden (en een stukje Neder-Rijn om mee te beginnen). Route ging van Zeist naar Doorn, van Doorn naar Amerongen en van Amerongen helemaal langs het water naar Rotterdam. Kinderdijk wilde ik echt mijden: het is daar zoals ik wel vaker heb gezegd druk met fietsers en ik had even geen zin in een pontje. Enige wat dan rest is om bij Papendrecht de A15 te nemen met als eindbestemming Capelle a/d IJssel.
Na getankt te hebben bij dook ik bij de carpool-plaats van Harmelen de A12 op. Al snel merkte ik dat de Garmin vast was gelopen – Omdat die zit ingebouwd kan je die niet even resetten onderweg. Gelukkig lukt het me wel om naar Bunnik te rijden zonder navigatie 😉 Ik zou daar de snelweg afgaan. Op een parkeerplaatsje net voordat je Bunnik echt inrijdt, bij zo’n informatiebord, zette ik de motor stil en peuterde de garmin uit zijn houden. Reageerde helemaal nergens meer op. Ook dat nog. Mijn kop bonkte behoorlijk, eerst even die helm af en een slok water. Even lang de aan-knop indrukken moet het probleem toch wel verhelpen. Mmm. Duurt wel lang. Stom ding. Na een paar keer proberen kwam er eindelijk weer leven in het apparaat. Hup – inladen die kaarten, ik wil rijden. Eindelijk had de garmin mijn route in geladen, de telefoon en mijn headset ontdekt. Mooi – rijden.
De rit door van Bunnik tot Zeist was supermooi – lekker veel bos. Zeist zelf was hier en daar wel druk maar daar ben je zo doorheen. Na Zeist komt die mooie bosweg (N224) die je in principe helemaal tot aan Arnhem kan blijven volgen. Gaat niet vervelen. Ik ging er voor Woudrichem echter af – richting Doorn en bij Doorn richting Leersum/Amerongen, een hele mooie weg langs de Kaapse Bossen. Bij Amerongen kunnen we dan eindelijk de dijk op van de Neder-Rijn. Heerlijk met een gangetje van 60/70. Er is helemaal niemand dus een klein beetje harder dan 60 mag wel. Bij Wijk bij Duurstede gaat de Neder-Rijn over in de Lek. Bij Fort Honswijk parkeer ik de motor even om een fotootje te maken en weer wat te drinken. De koppijn gelukkig gezakt – waarschijnlijk te danken aan de pijnstillers; doel heiligt de middelen toch?
Om aan de andere zijde van de Lek te komen (Lekdijk-zuid??) pak ik een stukje A2. De ander kant van de Lekdijk is handiger als in Rotterdam wilt komen, maar die is vanaf Jaarsveld helemaal afgesloten. De zuid-kant is mijn inziens eigenlijk veel mooier om te rijden. Vooral breder waardoor je andere gebruikers van de dijk in de weg zit. Even na Streefkerk duik ik het weiland in om mezelf richting de A15 te begeven. Rond half vijf ben ik op bestemming. Lekker gereden. Koppijn weg – eerst even een sanitaire pitstop om vervolgens een paar glazen water te drinken. Daarna word ik verwend met grote bak koffie van vers gemalen bonen.
Het is inmiddels een uur of 10. Tijd om naar huis te gaan. Het is nog een uur tuffen en begint al donker te worden. Niet dat dat erg is maar met licht rijden is prettiger. Automobilisten zien motoren in het donker vaak over het hoofd. Ik had een route binnendoor maar daar is het eigenlijk te laat voor. Gewoon over de snelweg cruisen en dan is er ineens file even voorbij Gouda…. Echt hè….!? Donderdagavond half elf…. Gelukkig is de afslag naar Reeuwijk vlakbij – althans, als je op de motor zit. Toch nog een stukje binnendoor. Lekker gereden, lekker gegeten, goede koffie en koppijn weg.