Gisteravond kreeg ik een appje van mijn motor-maatje. Of ik morgen, zondag dus, wilde gaan rijden. Ik kreeg een goedkeurende knik van mijn wederhelft. Omdat we wel van een stukkie tuffen houden besloot ik om een route te maken. Weeronline had het over 30gr. Dat betekend dat we tussen de bomen willen rijden of waar we harder kunnen rijden dan 60. Ik was al een keer aan een route begonnen die via de Veluwe richting Zwolle zou gaan en daarna, via de IJsseldijk naar Deventer en dan weer via de Veluwe terug richting Amerongen en daar weer de lekdijk op richting Houten. Stukje van 300 kilometer. Alleen zal mijn maatje 80 kilometer meer moeten rijden wat die woont in 010 maar ach.. Moet kunnen.
Hij zou om 10 uur bij mij zijn. De routes zaten inmiddels in de navigatieapparaatjes en waren klaar om te gaan. Ik had voor de zekerheid de route ook in mijn tomtom geladen. Het is zondag en iedereen komt terug van een Hemelvaartweekend wat wel eens voor opstoppingen zou zorgen. We reden via de Loosdrechtse plassen naar de Veluwe. Pas na Leusden werd het pas merkbaar minder druk. Rond 12u reden we langs Cafetaria “Het Ei”. Een soort KFC. Kan ook niet anders aangezien Barneveld hemelsbreed nog geen 5 kilometer verder ligt. Waarschijnlijk worden kippen die uit gelegd zijn regelrecht hier naar toe verscheept. “De beste kip komt uit Het Ei “. Grappig :D. Veel verder dan een goede bak koffie (ja, de koffie was goed) kwamen we niet want het was veel te warm voor een vette hap.
Na de koffie reden we richting Voorthuizen maar veel verder dan 2 kilometer kwamen we niet. Vlak voor Voorthuizen werden we, door een roadcaptain van de Harley Owner Group (RockCity Chapter Amersfoort), tot stilstand gedwongen. Of we eventjes wilde wachten want er kwam een benefit Ride-Out aan van rond de 800 Harley’s, voor de Binnenveld Hospice in Barneveld. “Hospice zei je ?” Ik had geen idee wat een hospice precies is dus heb ik het even opgezocht op de website (klikkerdeklik). Best wel heftig!
Het duurde inderdaad een kwartier voor alles voorbij was, maar voor een goed doel kunnen we dit geduld wel opbrengen. We reden verder richting Putten. Afgezien van het feit dat het na Leusden al heerlijk rijden was – mooie omgeving, fijne wegen en weg van die randstad drukte – begon de route bij Putten pas echt mooi te worden. Veel bos en mooie wegen tot bijna aan de IJsseldijk ten zuiden van (onder) Zwolle. En daar hield het niet op. Ter hoogte van Oene begonnen we aan een fantastisch dijkweg. De IJsseldijk afrijden, helemaal tot aan Deventer. Een waar genot. Door de stevige wind waren er niet veel fietsers maar toch, we houden rekening met elkaar en “blazen” er met gepaste snelheid langs. Ter hoogte van Deventer, Steenenkamer om precies te zijn, maar geen hond weet waar dat ligt natuurlijk, moeten we uitwijken richting Loenen en duiken daar weer de Veluwe op. De route gaat nu over 80 kilometer wegen en dat is echt heerlijk met die hitte. Het klokje van de K1600 geeft 32,5gr aan. Lekker toch, in je leren pak?
Kinderhospice Binnenveld is een huis, net als thuis, voor ernstig zieke kinderen. Een huis waar zieke kinderen korte óf langere tijd kunnen verblijven, waardoor ouders en het gezin even rustig op adem kunnen komen, terwijl de zorg voor hun kind in professionele handen is.
Via Barneveld, Renswoude en Scherpenzeel zeilen we over de heuvel naar Amerongen. Tot mijn grote verbazing dit keer eens geen verdwaalde, alles vernietigende zwerm wielrenners – zeker te warm? – en sturen heerlijk over de bergweg richting Amerongen. Tijd voor een bakkie en houden halt bij eetgelegenheid “Buitenlust”. Lekker in de schaduw. Het was gezellig druk. We bestellen twee koffie en een boeren tosti – ik had wel trek. De koffie was om over naar huis te schrijven – geen straf om hier een koffie te drinken. Ja, ik weet het – het gaat altijd over de koffie maar een bak slootwater kan je dag grondig verzieken. Een kleine 10 minuten laten kwam dan ook de boeren tosti. Ik weet niet zo goed wat het “boeren” aan deze tosti was anders dan dat de “sneetjes” brood bijna twee centimeter dik waren. De tosti werd geserveerd met een schoteltje “57”. Smaakt prima, voor herhaling vatbaar.
Na deze break zadelen we weer op en rijden over de lekdijk terug naar houten. Het was lekker rustig. Nog steeds tegen de 32 graden. Toch wel fijn dat je hier nog gewoon mag rijden en dat motorrijders op dit stuk nog niet als paria worden beschouwd. Ik weet het. We hebben het zelf in de hand en ik hoop echt dat veel motorrijders er zo overdenken al moet ik wel zeggen dat fietsers en automobilisten absoluut niet heilig zijn. Sommige automobilisten denken volgens mij dat ze op de Nordschleife rijden en de politiek dan een beetje vingertje wijzen naar motorrijders. Rare jongens…