Gisteren met de motor naar het werk geweest. Donderdagavond wilde ik na de “grap” van vorige week met de buddy toch de hoogste stand proberen. Voorzichtig het sleuteltje naar recht en ja hoor. De buddyseat kwam netjes zonder moeite los. Oke… Hoe ging dat ook al weer? Dat “dingetje” met die twee rubbers los klikken en omdraaien. Dat ging simpel. Nu de buddy er weer op. Ja… Niet dus… Want is dit nu weer..? De rubbers vielen perfect in de uitsparingen voor in het zadel maar de nok aan de achterkant zat totaal niet op de plek van de uitsparing waarin de buddyseat zou moeten vallen. Die nok moest zeker een centimeter naar voren. Ook raar. Nog maar eens naar dat dingetje met die twee rubbers kijken. Nope..! Zat echt goed. Raar. Om niet gelijk heel de boel te forceren moest ik maar weer een ritje richting Elst inplannen. Ach ja – goeie smoes om weer een eind te rijden.
Een collega die ook met de motor was, een K1300GT, heeft ongeveer dezelfde kleur als mijn “Havana”. Naast elkaar is er wel duidelijk verschil in kleur te zien. Even een paar foto’s gemaakt ter illustratie. Je kan vanaf een afstandje eigenlijk geen verschil zien. De 1600 is een fractie donkerder. Van bovenaf is ook wel mooi te zien dat de lijn van de 1300 en de 1600 niet heel veel verschillen. Twee mooie fietsen!
‘s Middags via een toeristische route naar Elst gereden. Eerste stukje over de snelweg en bij Driebergen eraf en eigenlijk de gehele N225 tot de A50 afgereden. Daarna de eerste de beste afslag weer van de snelweg af.. Aangekomen in Elst gevraagd of ze even mijn zadel hoger wilde zetten “Wat doe ik verkeerd” – “Nou, je doet niets verkeerd maar dit is een comfortzadel en die kan niet versteld worden…”. Verdorie. Dat hadden ze wel mogen vertellen voor ik de fiets kocht. Niet dat de buddy niet lekker zit maar meer dat ik niet de mogelijkheid heb de stand aan te passen.
Goed. Bak koffie erin, plassen en weer naar huis via de Waaldijk. Lekker sturen.
