Rondje Duitsland
Nog geen twee weken na het Pinksterweekend weer op pad? Natuurlijk! Ieder moment dat het lekker weer is in een weekend en je weg zou kunnen, moet je proberen te benutten. Het motorseizoen is toch al zo kort 😉
Mijn maatje had net zijn rijbewijs en dat moesten we natuurlijk vieren met een weekendje Duitsland. We waren al een keer naar Zeeland geweest, een kleine 250km en tijdens de eerste proefrit op de K1600 heeft hij van mijn GS/.A kunnen genieten
In het K1600-draadje van het motor-forum, waar ik sinds april 2017 een beetje rondhang, werd er gevraagd of er mensen zin hadden in een ritje richting de Moezel. Present! 🙂 Dat was een mooie aanleiding om te kijken of mijn maatje ook meewilde. Natuurlijk wilde hij wel mee als de groep maar niet te groot was en als er maar voldoende rustmomenten waren. Voor die rustmomenten kon ik wel zorgen, maar over de grootte van de groep had ik niet zoveel te zeggen. Wel even aangegeven bij de organisator maar verder niets. Er werd een datumprikker aangemaakt met een aantal weekenden, zodat we konden zien wanneer de meeste mensen beschikbaar waren. Wel zo handig. In eerste instantie zouden er 7 meegaan, maar uiteindelijk gingen we met z’n drieën. De initiator (RichardF), m’n maatje en ik. Prima gezelschap, helemaal omdat Richard en ik toch wel dezelfde rijstijl bleken te hebben.
Nog geen twee weken na het Pinksterweekend weer op pad? Natuurlijk!
De datum was geprikt. Op 17, 18 en 19 juni zouden we in pension “Gasthof zur Grafschaft” te Veldenz verblijven. De vooruitzichten waren prima en hielden elkaar via whatsapp voortdurend op de hoogte van het weer. Richard en ik waren druk bezig met het uitwisselen van routes, om er een zo mooi mogelijk weekend van te maken. De routes waren losjes gebaseerd op de eerste editie van de Hoteltoer 2017 van de BMW GS club al moest er wel gesleuteld worden aan de heen- en terugreis. Ons pensionnetje zat een stuk ten zuid-westen van het hotel dat door de GS-club was geboekt. De rondrit hebben we redelijk verbouwd. De korte was te kort en de lange te lang. We hebben een paar stukken geschrapt en toegevoegd naar eigen inzicht. Sommige stukken leken ons zo mooi dat we die eigenlijk niet wilde overslaan. Uiteindelijk is die hele route verbouwd om onder de 250 kilometer uit te komen.
Gaaf om een BMW K1600 GT langs te horen rijden…
17 juni – We hadden afgesproken om elkaar te ontmoeten bij AC-restaurant Nederweert. Ik had me iets op de afstand verkeken dus we kwamen ruim 30 minuten later aan op de afgesproken plek dan gepland. We probeerden wat tijd goed te maken door een tankstop uit te stellen. Tanken was eigenlijk wel nodig, maar dat doen we wel bij het restaurant. Richard zat, gewapend met een foto-camera, rustig te wachten. Tot mijn schrik stond het restaurant in de steigers en nog veel erger: er was helemaal geen benzinepomp hier. Met nog 20 km in de tank rijd je niet lekker rond. Ik het ergste geval gewoon de snelweg af en in een dorpje tanken. Na kennis gemaakt te hebben met elkaar reden we weg.. Gelukkig was er na krap 5 km al een pomp. Pffff.
Eindelijk zitten we dan in Duitsland. De route is super. Deze volgt met opzet een beetje de route van twee weken geleden. Die was echt mooi. Wel met een kleine slinger via de Biker Ranch Eifel. Even een oversized schnitzel met patat scoren! Ik had expres een lading cache geld meegenomen. Vorig jaar kon je hier niet met plastic betalen. Kennelijk heeft de techniek hier nog steeds zijn intrede niet gedaan want betalen met je bankpasje was er nog steeds niet bij. Richard en mijn maatje hadden alleen plastic bij zich. Of ik even voor bank wilde spelen 🙂 Na dit “voorval” moest er wat aan de cacheflow gedaan worden. In een van de dorpjes hebben we dit probleem opgelost door een lokale Sparkasse te plunderen. Dat was wel even zoeken maar in het plaatsje Jünkerath hadden ze er zowaar eentje. Goed moment voor een versnapering ook. De heenreis verliep verder prima. Het was alleen niet al te warm. De bewolking had ons van het zonnetje beroofd. Ik was blij dat de voering nog in mijn jas zat want ik had alleen een t-shirt aan. Het had wel iets warmer mogen zijn van mij.
Nadat we ergens bij een hotelletje een echte bak koffie hadden gescored werd onverwachts nog een pauze ingelast. We moesten wachten op tegemoet komend verkeer. Richard was al iets verder – over een treinspoor heen. En toen gingen de bomen spontaan dicht…. 🙂 Oke? Van rechts komt niets… Van links ook niets.., wel een station. Wachten… Nog even wachten… En jawel, na 2 minuten kwam er zowaar en trein aan van rechts, maar die bomen bleven mooi dicht. Richard was inmiddels teruggereden. Die snapte het al niet. Trein van links nu. Die stond nu stil op het stationnetje. Weer wachten. Richard dode de tijd met het draaien van krappe rondjes aan de andere kant van het spoor. Uiteindelijk, na dik 5 minuten gingen de bomen pas weer open – het voelde als 10. Je zal haast hebben daar in Birresborn 😀
We vervolgen de reis en na een klein dorpje openbaarde zich een fraai stukje wegdek met hele mooie slingers. Richard zette zijn fiets spontaan bij een inham langs de kant. Of we dat stukje nog een keer konden doen en of we dat dan kunnen filmen. Geen probleem – geef mij je camera maar even. Richard en mijn maatje reden terug naar het dorpje en met de (telefoon-) camera van Richard in de aanslag wacht ik op hun komst. Gaaf om een BMW K1600 GT langs te horen rijden. Omdat er nog genoeg mooie stukken komen hoefde ik niet zo nodig dat stuk nog een keer te rijden.
Piesport – “de natte droom van iedere motorrijder“…
En eindelijk kijken we dan het Moezel-dal in. We staan boven aan Piesport – “de natte droom van iedere motorrijder” zeg maar. Mooi is het zeker, maar Piesport is maar één van de vele afdalingen naar de Moezel toe. Ik moet toegeven, het is wel een subliem uitzicht en zo te zien zeer strak asfalt. richting het stadje. We doen de afdaling tijdens de rondrit nog een keer “zachtjes” over 😉 Net na de oversteek maken we nog een pitstop. We zijn bijna bij het pensionnetje.
De laatste stop van vandaag is natuurlijk bij “Gasthof zur Grafschaft“. Het beperkte terras zit vol. Op ieder tafeltje staan wel een paar biertjes. Lekker. Laten we eerst maar even inchecken. Het is ook al best wel laat. Onze motoren kunnen niet meer in de garage. Die is vol, maar tussen het restaurant en het gebouw met kamers is een binnenplaatsje waar we de motoren prima kunnen stallen. Bijna geheel uit het zicht van de weg. Prima.
Nadat we de motoren hebben gestald en de bagage naar de kamers is gesjouwd, is het tijd om de keuken eens uit te proberen. Er staan te veel lekkere dingen op de kaart, vooral vlees. Kunnen we wel gebruiken na zo’n dag. Het eten was zeer goed, niet te veel, maar zeker niet te weinig – ik liet de ossenhaas me goed smaken. Toetjes maken kunnen ze ook. Ik had iets met kersen en dat ga ik morgen zeker weer nemen.
