Eindelijk is het weer weekend. De voorspellingen waren helemaal top. Zaterdag zou het ‘s ochtends nog was fris zijn maar ‘s middag zou het steeds beter worden en voor zondag was helemaal goed weer aangekondigd. Omdat het hele weekend zat “volgeboekt” met verjaardagen had ik niet echt gerekend op motorrijden. Soms heb je van die verplichtingen.
Zaterdag werd inderdaad een hele mooie dag. Zo tegen een uur of 3 begon het in het zonnetje uit de wind zelf behoorlijk warm te worden. Zonnebrand verplicht in ieder geval. De middag vorderde en ik had eigenlijk wel zin om nog een stuk te gaan rijden maar we zaten op een familiedag – daar kan je niet zomaar weglopen… of wel? Niet dat ik het niet naar mijn zin had, het was al weer een tijd geleden dat we met zo’n grote groep bij elkaar waren. Het is altijd leuk om oude herinnering op te halen onder het genot van een biertje. Tegen een uur of 5 werd er besloten om met het overgebleven gezelschap bij een wokrestaurantje te gaan eten maar ik had andere plannen… Met toestemming van de wederhelft ben ik naar huis gereden en daar snel de nodige voorbereidingen getroffen.
Even een paar tosti’s en bak koffie naar binnen gewerkt. Daarna twee flesjes water en de Rider gepakt en snel mijn motorpak aangedaan. Nog geen idee waar ik naar toe zou gaan, maar om het dorp zo snel mogelijk uit te komen is de Utrechtse Straatweg richting de N198 toch het allersnelst en dan kom je bijna onvermijdelijk langs het kasteel van Haarzuilens. En dan kom je toevallig ook nog lang het wokrestaurantje. Nee, daar hoefde ik dus niet te stoppen want ik had al gegeten… soort van… Ik zag het even niet zitten om met mijn bakkes vol, in de inmiddels laagstaande zon te rijden. Had heel de middag al lopen bakken. Richting het noord-oosten moest dus geen probleem zijn.
Inderdaad reed ik langs het kasteel van Haarzuilens. Normaal rij ik de Breudijk af, maar besloot nu om even een zijweggetje in te duiken. Dan kom je achter Harmelen uit. “Als ik hier dan toch ben kan ik ook wel even de rotonde bij Breukelen nemen”. Vlak voor de bij Breukelen de snelweg (A2) opgaat ligt er bij de westelijke rotonde een prachtig stukje asfalt met de nodige bochten die je niet aan je voorbij kunt laten gaan. Ik vervolg mijn weg en weet dat als ik rechtdoor blijf rijden ik mezelf klem rij op een doodlopende weg. Naar het westen geen optie dus richting Nieuwer Ter Aa. Dat is een super klein dropje lang een riviertje de Aa. Briljante naam… Wel interessant is dat er in dat gehucht, waar krap 1200 mensen wonen, vier gebouwen op de lijst van rijksmonumenten staat (Kerk, twee boerderijen en een molen). Ik doe nog een poging om te lezen wat er op het informatieboordje staat maar het is niet te lezen. Weersinvloeden waren sterker van de lettertje op het houten plankje. De weg uit Nieuwer Ter Aa is best mooi. Het eerste gedeelte is langs het kanaal en je kan daar kiezen of je “terug” gaan richting Breukelen of “verder” richting Loenersloot. Ik kies voor het laatste.
Al heel snel word ik dat kanaal zat – het is vooral heel recht, zover al je kan kijken en weinig interessant. Dan zie ik een afslag die op het eerste gezicht onder het spoor door gaat. De weg is wel vies. Ik ben nog niet door het tunneltje heen of ik sta met mijn voorwiel tegen een hek en niet echt uitnodigend bordje. Er is een in met witte verf gekalkte tekst te lezen “Verboden toegang, melden bij 06-nogwat”. Ik heb ook niet het idee dat ik wat te bieden heb dus ik keer weer om. Gelukkig is aan de andere kan van het slootje nog een tunneltje en die brengt me wel verder. Het is de Polderweg/Angstelkade en dat is een verrekt mooi weggetje. Ik vervolg de weg en kom op een kruising met een provinciale weg. Een herkenningspunt, een stukje van de N201 bij Loenerslot. Ik was eigenlijk wel gecharmeerd van de leuke weg. Lekker onthaasten zo langs weilanden en mooi boerderijtjes.
Ik sta voor het rode verkeerslicht als prompt mijn telefoon afgaat. “Wat nou weer…?”. De beller is geduldig en laat de telefoon helemaal uitrinkelen. Het verkeerslicht heeft ook niet zoveel zin om van kleur te veranderen en prompt gaat de telefoon weer. “Grrrr…”. Eindelijk, het verkeerslicht vindt het veilig genoeg om op groen te springen. Richting Loenersloot is een inham richting een weiland, “Toch maar even kijken wie er heeft gebeld” en gelijk even een fotootje nemen van het weiland. De ongeduldige beller bleek mijn vader te zijn die waarschijnlijk gaat melden dat mijn vrouw niet opneemt. “Ja, ik probeer je vrouw te bereiken maar ze neemt niet op..” – zoals verwacht dus. Niet echt een interessant verhaal op dit moment, maar mijn zoontje zou zondag met opa naar het strand gaan en er moest het e.e.a. afgestemd worden. Levert wel een leuke foto op..
Avondrit
Ik tuf verder en Amsterdam komt nu toch wel heel dichtbij. Amsterdam hoeft van mij niet zo en moet echt even de Rider raadplegen hoe we de drukte gaan vermijden. Gelukkig is er een parallelweg langs de A9 die me weer naar het platte land leidt. Via Oud-Amstel kom ik om de mooie stuurweg langs de Amster. Vanaf hier is het eigenlijk wel de automatische piloot. Bekend terrein. Ik volg na Uithoorn de Amstel niet verder maar rij richting De Hoef om daar de Hogedijk richting de Groene Jonker te rijden. Fijn dat mijn vizier dicht is want een grote zwerm muggen kwam me tegemoet. Geeft een hoop rommel op je vizier. Het is mooi geweest voor vanavond maar nog wel even via de Oude Meije dan. Ik weet niet waarom maar ik vind dat zo’n mooi stukje dus waarom ook niet.
20170408-avondrit-angstel-amstel_95km.zip (alles)
20170408-avondrit-angstel-amstel_95km_gdb.zip
20170408-avondrit-angstel-amstel_95km_gpx.zip (gereden)
20170408-avondrit-angstel-amstel_95km_itn.zip