Ik wilde vandaag eigenlijk gaan rijden, maar ik moest nog het e.e.a. doen in huis voor ik weg kon en het zou vanmiddag ook nog flink kunnen gaan regenen. Daar zat ik niet echt op te wachten. Nadat het huis was gestofzuigd, de plee’s waren schoongemaakt en de keuken was gedaan – uitruimen van de vaatwasser en weer inruimen wat er ‘s avonds niet meer paste en een lapje over het aanrecht – kon ik weg. Het liep inmiddels wel richting half een en had eigenlijk vanmorgen al willen gaan. Dan is het nog niet zo warm en slapen alle dagjesmensen nog. Ik had de rest van de dag nog, tot begin van de avond, aangezien ik het avondeten al min of meer had voorbereid (pizzaatje bellen).
Omdat ik mijzelf geen tijd gunde om een route te maken – daar ben je zo een half uur mee zoet – moest het maar uit het bolletje komen. Ik besloot vanuit huis richting het kasteel Haarzuilens te rijden, dan de A2 overstekken in via de Vecht richting Amsterdam. Vanaf daar is het meestal richting Hilversum, Amersfoort, Doorn er weer richting huis.
Rijden langs de Vecht (zolang ja aan de westkant blijft) blijft altijd mooi. Zeker het stukje tussen Loenersloot en Abcoude. Na Abcoude rij ik via de doorgaande weg door Gaasperdam richting Weesp. Omdat ik zowel de Garmin als de Tomtom gebruik kan ik mooi zien waar de files staan en wat eventueel leuk is om te rijden. Ik rij Weesp voorbij via de N238. Over de brug van de Vecht zijn dan twee rotondes. Wanneer je bij de eerste rotonde naar rechts gaat komt je op een mooi stuk, wederom langs de Vecht. Deze weg had ik al een paar gereden. Dan bij de tweede rotonde is er een weg naar links, richting Fort Uitermeer en die rij ik altijd glashard voorbij – geen idee waarom, maar ik denk “laat ik daar eens inrijden nu”. Zodra ik op die weg rij denk ik, “Ja, ik ben hier wel eerder geweest..”. Het is een mooi stuk rijden, zo langs het water, richting Muiden.
Mijn Tomtom geeft bij Muiden een gigantische rode streep aan. Een dikke opstopping, waarschijnlijk voor de kasteel. Ik kon alleen niet echt meer terug – nou ja, dat kon wel, maar dan zou ik moeten omkeren en weer richting Weesp moeten gaan en daar had ik even geen zin in. Toch doorgereden en de vertraging bleek op een ander stukje te zijn. De Tomtom had wel gelijk, maar stond te ver uitgezoomd. Het was op het tegemoetkomende stuk. No worries dus. Verder richting Muiderberg en dan heb ik een keus. Naarden in of een stukje snelweg. In Naarden had ik echt geen zin, want toer-technisch gezien is dat niet interessant, tenzij je stapvoets over kinderkopjes wil rijden. “Definitely a no-go”. Het was ook te warm voor dat soort onzin en knal enthousiast de A1 op, nadat ik de Tomtom had ingesteld op de Stichtse Rotonde bij Amersfoort – met de nodige tussenpunten, om bij afslag Hilversum er weer af te gaan. Hilversum is nog niet zo’n ramp als je weet hoe je moet rijden. Gelukkig doet de Tomtom het denkwerk voor mij. Maar goed ook wat het was “gezellig druk” daar, zeg maar..
toer-technisch gezien niet interessant…
Zoals ik al zei had ik de Tomtom ingesteld om naar de Stichtse Rotonde te rijden. Hier er daar een extra tussenpunt om er voor te zorgen dat dat ding niet spontaan de snelweg kiest en zo kon ik ook via een stuk rijden waarvan ik dacht dat dat wel een mooie zou zijn. Via Baarn en Eembrugge gaan we naar Amersfoort. Net voor de rotonde heb ik de tank volgegooid en twee repen gekocht. Na de rotonde houdt de route op en moeten ik de rest van de route weer uit mijn duim zuigen. Langs het Henschotemeer rij ik richting Woudenberg – mooie weg door het bos waar je even het gas kan opengooien. Op de rotonde bij Woudenberg ga ik standaard ook altijd rechtdoor richting Scherpenzeel, maar ik denk laten we eens gek doen en naar links gaan. Omdat ik niet terug wil naar Amersfoort en ook geen zin heb in Leusden, duik ik ergens voor Leusden naar rechts. Geen verkeerde beslissing want het was een zeer mooi stukje rijden. De weg leidde mij wel richting Scherpenzeel. Geen nood. Ik kan hier weer richting het De Glind rijden. Ook niet vervelend.
Inmiddels betrekt de lucht goed. Richting De Glind was het blauw, maar in mij spiegels begon de lucht toch behoorlijk donker te worden. Het was ook eigenlijk tijd om die twee repen naar binnen te werken, maar natuurlijk nergens een plekje langs de weg te vinden. Vind ik trouwens toch al wel een ding. Als het warm is dan zitten de terrassen overvol. Nu is dat nog niet eens zo’n probleem, maar je moet wel zin hebben om te wachten op je koffie en in je eentje op een vol terras zitten staat mij ook tegen. Meestal dus een koffie en een reep bij een tankstation. Enfin – ik was De Glind voorbij en reed weer richting Scherpenzeel, over een weg waarvan ik mij niet kon herinneren daar ooit te hebben gereden. Ergens tussen op die weg (De Haar – Scherpenzeel) staat gewoon een bankje langs de kant van de weg – en niet geconfisqueerd door wandelaars of door een bejaard-echtpaar-met-electrische-fiets. Zitten dus en wat foto’s maken.
Nadat ik de twee calorieën-bommetjes had weggewerkt en een klein half uurtje heb zitten genieten van de rust moesten we maar weer op weg. Richting het westen was de lucht best donker, terwijl het bij mij nog wel blauw was.. Ik zat wel net op de grens had ik het idee. Even de telefoon erbij pakken maar. “Oke, wij gaan het niet droog houden..”. Tussen Utrecht en waar ik was dreven een paar dikke buien richting het noorden/noord oosten. Als ik nu eens instel “snelste weg naar huis” dan moet het volgens mij te doen zijn. Niet dat ik er een probleem mee heb om in de regen te rijden, maar er waren wel een twee dingen: het heeft al serieus lang niet geregend. Als het ineens gaan hozen, komt al het vuil los en kan de weg soms verraderlijk glad worden. En ik had mijn regenpak thuis gelaten – Niet dat dat in dit geval een probleem zou zijn aangezien ik toch richting huis ging maar toch. Dat ding zit altijd in mijn koffers, maar had ik na de Beneluxtoer van vorige maand nog niet uit de binnentassen gehaald en die lagen nog in de garage – ai.
Maar goed – laten we maar gaan, dan zien we vanzelf wel waar we een nat worden. De snelste weg naar huis was in dit geval richting Scherpenzeel, dan Woudenberg. En daar wilde de Tomtom mij al richting de A12 sturen. Nope.. We rijden wel richting het Henschotemeer – mooi stukje bos 🙂 en dan ga ik daar wel de snelweg op. Ik was net op de A12 toen ergens bij Driebergen de sluizen open gingen. Damn wat een bui was dat.. Op de ring van Utrecht ging de bui over in regen en voorbij Utrecht was het weer droog. Deze rit is best wel het bewaren waard. Het stukje Leusden – De Glind was erg fijn. Ik kende een groot stuk daarvan nog niet. Het was een beetje kort maar zeker de moeite waard om dat uit te breiden.