3 dagen Duitsland – We zien wel!

27 april viel op een vrijdag dit jaar – Koningsdag. Dat klinkt als een lang weekend. Soort van. Aangezien het al eind April was werd het de hoogste tijd om seizoen 2018 wat vulling te geven. Het weer was als vanouds. Super wisselvallig, maar we hadden een strategie!

Weeronline bood uitkomst. Vrijdag en zaterdag zou het richting het zuiden goed weer zijn. Met het zuiden bedoel ik richting Kaiserslautern. Althans, betrekkelijk goed weer. Zaterdag zou er in de loop van de dag vanuit het westen zwaar weer aankomen. Richting Osnabrück zou het eigenlijk wel heel het weekend goed blijven. Wel kans op hier en daar een. Regenpakken mee dus.

Tot aan donderdagavond hadden we weeronline open en van tijd tot tijd stelselmatig plaatsen “geprikt”. Het zag er naar uit dat wanneer we in een driehoek zouden rijden we alle buien zouden kunnen ontlopen. Theoretisch. Zaterdagavond zou er een kans op een bui zijn in het Sauerland en ‘s ochtends zou er ook een bui mogelijk zijn maar voor de rest leek het eigenlijk wel goed te blijven. Het Moezel-gebied zou in ieder geval een no-go zone zijn vanaf zaterdagmiddag.

Het plan was gemaakt. We zouden in drie dagen een “driehoekje” gaan maken. Op vrijdag richting Kaiserslautern (vanaf Aken binnendoor), dan op zaterdag richting het Sauerland/Kassel en dan op zondag vanuit daar via Osnabrück/Teutoburgerwald weer terug naar Nederland. Donderdagmiddag hebben we nog even met de ITN Converter 3 routes gemaakt. De routes waren vrij snel gemaakt. Op strategische plekken werden via-punten gezet. Enige waar we wat langer over hebben gedaan was een route vanaf het Sauerland naar Osnabrück. Die moest alle mooie wegen door het Teutoburgerwald in zich hebben. Ook wilden we een stop maken bij Detmold. Daar staat een gigantisch beeld van Arminius. De routes werden daarna overgezet naar Basecamp zodat we deze makkelijk als tracks konden exporteren (voor de TomTom Rider) en om er een route voor te maken voor de Garmin. Donderdagavond werden de koffertjes voorzien van kleding, wat proviand en water voor onderweg.

Dag 1 – 27 april 2018

Om half 9 zou ik in Nieuwegein mijn collega ophalen. Omdat ik geen tijd meer had om te pinnen moest dat maar even in Nieuwegein. Hierna konden we op reis. Mijn collega had een volle tank. Op die van mij zou ik nog 275 km kunnen rijden. Theoretisch. Helaas bleek het iets minder want het verbruik over de snelweg ligt wel hoger dan wanneer je lekker binnendoor gaat. Rond Geleen stond er nog maar 50 km bereik op de teller. Net voor de grens nog maar 40. Verdorie. Dan maar even bij de eerst volgende pomp 2 liter er in gooien. Dan kan ik in ieder geval op met een rustig gevoel verder rijden tot we de snelweg af zijn.

Veel rijden resulteert in weinig foto’s – Paar foto’s gemaakt wanneer we even stopten voor een kleine versnapering en wat drinken.

De bedoeling was om naar Kaiserslautern te rijden. Dat lukte prima maar besloten te stoppen voordat we de grote stad in reden. Het dorpje Otterbach had een aantal hotelletjes. Net voordat we dorp uitreden reden we praktisch tegen een hotel aan. Er was een binnenplaats waar de fietsen goed uit het zicht stonden. Prima stek.

Dag 2 – 28 april 2018

© OpenStreetMap contributors

Dag 2

Dag twee werd wederom een mooie dag alleen werd de door ons gemaakt route geteisterd door omleidingen. De geplande afstand was ook iets enthousiast. Gisteren zijn we gestopt in Otterbach, even ten noorden van Kaiserslautern en het plan voor vandaag was om in de buurt van Paderborn uit te komen. Dat lukte dus niet. Eindstation van de zaterdag werd Winterberg. Meer zat er niet in. Had wel gekund maar het leek ons een mooie stop. Na een prima verzorgd ontbijtje gingen we weer op weg.

Bij Niederhausen zijn we afgestapt om van het uitzicht te genieten. De rivier de Hahe loopt dat langs. Na een paar foto’s zijn we verder gereden. Eigenlijk werd het wel tijd voor kaffee. Je rijdt er zat voorbij maar als je dan koffie wilt is er natuurlijk niets te vinden. Uiteindelijk reden we langs een camping (Campingplatz Bockenauer Schweiz). Hier hebben de “Kaffee mit kuchen” op. De kuchen in de vorm van Luikse wafels met warme kersen en slagroom. Waarom ook niet. De weg waaraan de camping lag was een mooie weg – goed asfalt met mooie bochten in een plezierige bosrijke omgeving. Het is de L108 en ligt tussen Waldböckelheim en Simmern am Hunsrück. Na de koffie reden we verder over deze mooie weg, richting Koblenz. Koblenz lieten we links liggen – letterlijk. We hadden de route zo uitgestippeld dat we de stad zouden mijden. De eerste de beste brug over de Rijn namen we. Inmiddels was het ook richting lunch. Bij Bergnassau, hemelsbreed een kilometer of 12 ten oosten van Koblenz, vonden een restaurantje “Lahnromantik”.

Na de lunch volgde een mooi stuk – tot Montabaur. Kennelijk had ik foutje gemaakt want vanaf daar tot het Sauerland (Wilnsdorf om precies te zijn) was het alleen maar een saaie provinciale weg. Ik weet niet op ik dit met opzet heb gedaan omdat er een on-interessant stuk was of om tijd te winnen – saai was het in ieder geval en dan is circa 60km rechtdoor met hier en daar een bocht te lang voor het leuke. Bovendien waren in het laatste stukje ook nog de nodige omleidingen waardoor er nog een stuk snelweg aan vast werd geplakt van een kilometertje of 10 maar daarna – “Slingerend Sauerland” – Jawol!

Direct na Wilnsdorf begint de pret. Bochten en bossen. De route vanaf daar loopt in een grote “S” door een deel van het Sauerland heen. Vlak voor het aanremmen van een van de vele bochten check ik even of ik in de juiste versnelling zit en zie spontaan het complete display uitvallen. Het scherm gaat uit en de wijzer vallen terug naar nul. Die motor blijft wel gewoon lopen. What the fck? Ik gebaar dat ik even wil stoppen. Gelukkig is er vlakbij een parkeerplaats. Het was inmiddels ook wel tijd voor een kleine pauze. Ik zet de motor uit, wacht even en draai vervolgens het contactsleuteltje weer om. Niets aan het handje. Start ook gewoon. Vreemde situatie. Na de pauze gaan we weer verder. Contact weer aan. He! – De ESA staat niet meer in de juiste stand. De ESA had moeten staan op koffers plus sport, niet op comfort zonder koffers. Nou moe? Ook de instellingen van de boardcomputer waren weg. Ik had de snelheid ingesteld, niet de “6”. Tevens waren alle gemiddelde waardes en de dagtellers gereset. Het enige dat nog klopte was de tijd (maar die komt van de navigatie af) en de kilometerstand (stel je voor dat die ook weer op 0 zou staan). Wat is dit nou weer???

We naderde Winterberg en het werd al duidelijk dat het doel voor vandaag, “Paderborn”, niet gehaald zou worden. Het leek ons het beste om te kijken of er is vrij was in Winterberg. Ik stelde voor eerst langs Haus Herrloh te rijden. Ik ben daar al een keertje eerder was geweest en was zeer goed bevallen. Goede kamers, goed eten en witbier op de tap! Tot onze verbazing was er toch nog een kamer vrij dus gelijk maar aangegeven dat we wel een nachtje wilde slapen. Voor het eten nog even de benen strekken. Richting de skischans dus. Ik kon me herinneren dat je zo naar boven kon maar er stond nu een draaihek die het ging doen na inworp van een euro. Prima.

Dag 3 – 29 april 2018

Afgelopen avond liet het wisselvallige weer al van zich horen. Tijdens het eten – het was toen inmiddels al donker – kletterde de regen naar beneden. Dat was inderdaad voorspeld. Volgens weeronline zou het vanmorgen ook regenen in Winterberg maar het was droog. Richting het noorden zou het beter worden. Het was dan wel droog, maar daar was eigenlijk alles mee gezegd. De lucht was niet bepaald blauw en overal om ons heen hingen regensluiers. Het hing echt een beetje van de route af, of we nat zouden worden. De route ging via Paderborn en Detmold, waar we nog een cultureel uitstapje zouden maken bij Hermannsdenkmal, naar het Teutoburgerwald. Ten westen van Osnabrück zouden we Nederland weer binnen rijden. Uiteindelijk hebben we toch nog een paar niet buitjes gepakt, zonder echt nat te worden.

Op de laatste dag zouden we van het Sauerland naar het Teutoburgerwald rijden. Hiertussen valt, qua motorrijden, weinig spannends te beleven. We hielden, om meters te maken, voor het overgrote deel doorgaande wegen aan. We zouden langs het Hermannsdenkmal rijden. Zeer imposant bouwwerk. Het was vies warm en de lucht dreigend. Na het bezoek reden we verder. Zigzaggend door het Teutoburgerwald. Hier werden we ook een beetje simpel van de hoeveelheid omleidingen. Een flink stuk van de geplande route was niet toegankelijk door opbrekingen of een vaag evenement. Als deze omleidingen leidde ons door Bielefeld waar we fijn in een zondags-opstopping kwamen te staan. Wat we wel hebben gezien van het Teutoburgerbos was wel super. Mooie wegen, slechte wegen. Het hoort er allemaal bij. Zeker de moeite waard om nog een keer terug te gaan maar dan wel eerst kijken wat er allemaal ontoegankelijk is.

Inmiddels zien we af en toe Osnabrück op de bewegwijzering staan. Een signaal dat de echte vakantie voorbij is. Ten westen van deze stad zouden we weer de snelweg opduiken richting Nederland. Door de gekozen strategie hebben we het zeer getroffen met het weer. De laatste dag startte met wat regen maar verliep verder droog en warm. We hadden ingecalculeerd dat we in de buurt van Nederland de regenpakken wel zouden moeten gebruiken maar dat blijf uit terwijl op diverse plakken in Duitsland toch wateroverlast werd gemeld. Gewoon weer een heerlijke ad-hoc weekend.