Koningsdag – Aan het eind van de dag kon er nog wel even een rit vanaf. Hoewel de lucht er op veel plekken dreigend uitzag en her en der van die regensluiers te zien waren, waren er op een aantal plekken toch wel blauwe plekken te zien. Het waaide niet bijzonder hard dus ja… Naar buiten met die fiets.
Ik had geen zin om een route te maken maar ik wist wel waar ik ongeveer naar toe wilde. Binnendoor eerst maar even richting Maarssen of Breukelen ofzo en dan langs de vecht maar al rijdend zag ik dat dat niet handig was. Allemaal borden bij Maarssenbroek dat het vanwege Koningsdag was afgesloten. Logisch. De lucht zag er die kant op ook behoorlijk donker uit. Dan maar richting Utrecht. Dat zag er een stuk lichter uit. Ik had ergens vorig jaar een weg gevonden net buiten Utrecht. TomTom’s kronkelroutes had dat weggetje voor me gevonden en was een beetje in mijn hoofd blijven steken. Laten we dat maar doen dan.
Helaas ken ik deze kan van Utrecht niet zo goed en moest echt de Nav VI uitzoomen om de hoofdwegen te zien. “Oh wacht even. Dit is de Amsterdamse straatweg en die gaat linea recta naar het centrum, wil ik niet”. Gelukkig zag ik een weg parallel lopen met aan het eind een weg naar het Noorden, daar waar de Zuilense Ring overgaat in een wirwar van rotondes. Ik was al een keer gruwelijk verdwaalt doordat ik mijn oriëntatie compleet weg was. Even goed op de navigatie letten waar we heen moeten – nog steeds geen route en meer op zicht aan het rijden. Voorlopig herkende ik het redelijk. “Dat weggetje moet toch ergens die kant zijn…” maar al snel zat ik in een wijkje waar ik niet meer uit kon komen zonder dezelfde weg terug te nemen. Volgens google-maps was dat Blauwkapel – nooit van gehoord. De wijk heeft de naam gekregen van een nabij gelegen fort. Ik moest wel in de buurt van dat weggetje zitten want ik kon me herinneren dat het vlak aan het spoor lag.
Toch maar even de op de kaart zoeken waar ik nou heen moet want ik begon het een klein beetje beu te worden. Leuk hoor zo’n trip door Utrecht maar met al die stoplichten is het niet lekker doorrijden. Na een paar minuten had ik eindelijk gevonden want ik in mijn hoofd had. Ik zat totaal niet in de buurt dus. Ik zat nogal noordelijk en moest richting Houten. Al rijdend had ik niet echt het idee dat ik het juiste had ingesteld maar ik ging weg uit de stad en richting de blauwe lucht dus vond het alle best maar ineens herkende ik het. Station, sportvelden en het spoor. De navigatie was klaar met zijn route en ik kon dus lekker zelf gaan verzinnen waarheen we zouden rijden.
Het begon zowaar echt lekker weer te worden. Boven de Utrechtse Heuvelrug hingen nog pittige buien maar waar ik heen ging zag het er prima uit. Al rijdend zag ik in de verte een witte toren staan. Dat is de watertoren van Werkhoven. Mooi moment om een foto te maken. Ik wilde de toren van dichtbij bekijken. Je kan deze watertoren dus gewoon bezoeken. Ik heb het niet gedaan maar ik denk dat je een werelduitzicht hebt als je boven staan. Ik vervolgde mijn weg daar waar het asfalt en de lucht er het mooist uitzagen. Er stond toch best wel een stevig wind. Dat merkte ik goed op de Lekdijk (west). De dijk kwam uit in Wijk bij Duurstede. Donkertjes daar. Andere optie is het water over met het pondje naar Beusichem. “Ach waarom ook niet”.
Bij het af rijden van het pondje ben ik rechtdoor gereden, het dorpje in. Achteraf niet zo’n goed idee want thuis zie ik dat ik een stuk Lekdijk had kunnen rijden. In plaats daarvan stuitte ik in het dorp op een omleiding vanwege Koningsdag. Ja, dat is logisch… Weer een beetje richting de blauwe lucht rijdend stuitte ik wederom op de stuk water, het Amsterdam-Rijnkanaal. Ik had even geen zin op daar ook overheen te gaan. Ik moest natuurlijk ook nog een keer terug en besloot langzaam aan naar het westen te rijden. Inderdaad had ik een weg gevonden die naar het (zuid-) westen liep en die weg was lang en recht. Dodelijk saai – wel een mooie weg maar een beetje meer bochten had gemogen. En dan ben je het zat en moet je zo snel mogelijk van deze weg af en wat kom je dan tegen. Een weg met een verboden in te rijden… Voor auto’s… “Euhm – ik voldoe geloof ik niet aan dat criterium dus gaan”. Ik Met gepaste snelheid rijd ik lang een verdwaalde wandelaar. Breed is de weg zeker niet. Laten nog eens een “dwars” foto maken. De K1600 zou in de breedte ook maar net passen. Prachtig laantje
Wanneer ik aan het eind van het weggetje ben herken ik het ineens. “O ja, hier ben ik jaren geleden geweest. Mijn toenmalige zumo 550 had toch geen moeite om het fietspad te nemen. Ik vermoed dat deze wijzig pas was ingesteld. Een groot deel van de Appeldijk langs de Linge is namelijk gedegradeerd tot fietspad. Niet heel gek overigens. Ik vermijd het fietspad en rijd richting het hek. Inmiddels is ook het lampje van de tank gaan branden maar ik heb eigenlijk geen zin om speciaal op zoek te gaan naar een benzinepomp. Ik kom er vast wel eentje tegen en met nog 90km in de tank maak ik me ook geen zorgen. Ik weet dat bij Schelluinen een pomp zit aan de provinciale weg. Ik zit wel ergens waar ik nog nooit ben geweest en heb de navigatie uitgezoomd voor het overzicht. Ik zie de wegen lopen en navigeer er rustig op los totdat ik bij Schelluinen op de Voordijk rijd en op de navigatie naar link wil maar als ik aankom bij wat volgens de navigatie een weg naar link zou zijn blijkt dat een fietsbrug te zijn. Als ik flink inzoom op de navigatie is de weg inderdaad onderbroken. Bruggetje ziet er stevig uit, het is van beton en zo te zien past te K1600 met koffers wel tussen de relingen. Mmmmm. Ik waag het erop. Gelukkig is de brug sterk genoeg om de BMW niet in een waterfiets om te toveren. De pomp langs de N216 is al te zien.
Laat ik voor de grap even een foto maken van “Trip I” en het gemiddelde verbruik voordat ik die tellers reset. Trip 1 en gemiddelde verbruik 1 reset ik altijd na het tanken. Ik ben niet heel erg ontevreden met het verbruik van de K1600. Het kan veel slechter. Ik moet wel erbij zeggen dat ik voornamelijk in de RAIN-modus rijd en best wel rustig ben op het gas. Na het tanken ben ik in een rechte lijn naar Schoonhoven gereden om daar de pond te pakken. Toen ik bijna was schoot me alleen te binnen dat ik mijn laatste cash had weggegeven aan de veerman van het pondje bij Beusichem. Dan maar over de dijk. Niet echt een straf maar omdat het al wat laat werd – op die BMW raak je echt het gevoel voor tijd kwijt – besloot ik zonder al te veel omwegen naar de A2 te rijden en vanaf daar het laatste stukje naar huis over de snelweg te doen. Ik weet niet precies hoe de Oranjes het gehad hebben maar ik heb een geweldige dag gehad.