De herfsttoer zou dit jaar in Luxemburg worden georganizeerd, maar vanwege het slechte weer dat afgelopen zomer over die regio raasde zijn veel wegen nog onbegaanbaar. De club heeft kunnen regelen dat de Beneluxtoer wordt opgeschoven naar volgende jaar en wijken nu uit naar het Sauerland. Het enige “probleem” was, dat ik al een dag eerder zou weggaan, zodat ik een extra rondje kon doen in het mooie Luxemburg en had in de buurt een hotel geboekt. Die boeking had ik tijden geleden al gedaan en was lastig te annuleren zonder annuleringsverzekering. Het extra toertje werd dus een rit van Luxemburg naar het Sauerland. Dat is best een stuk rijden als je alles binnendoor wilt doen. Aanvankelijk was ik dat ook van plan, maar uiteindelijk toch wat lappen snelweg toegevoegd om snel voorbij de grote steden te komen. Geen onverstandig besluit.
Dag 1 – Naar Luxemburg
Zoals gewoonlijk rij ik vanaf huis via snelweg naar Aken. Het leek mij dit keer wel leuk om in plaats van Aken heen te rijden er voor Aken al af te gaan en een stukje Nederland nog te doen. Stukje door Vaals dus en dan de buitenring van Aken. Dat ging prima. Gelukkig was nog niet zo laat want er waren werkzaamheden tussen Vaals en Aken. Hoop stoplichten om het verkeer te regelen. Het viel gelukkig mee. De route was wel oké, al weet ik niet zeker of ik dit stuk nog een keer doe. Eenmaal voorbij Aken wordt het verkeer minder en kunnen we genieten van de weg en de omgeving. Omdat de route vlak langs de Biker Ranch loopt, heb ik de route hier langs laten lopen. De afstand en tijd vanaf huis tot aan de Biker Ranch zorgen er voor dat het een prima stop is om te lunchen. Na de lunch rij ik verder naar Hotel Dimmer, het eindpunt van de dag.
Dag 2 – Naar het Sauerland
Ik zou dus een extra tourtje doen in Luxemburg, maar omdat de club moest uitwijken naar het Sauerland ging dat feest niet door. Ik had redelijk snel een alternatieve route gemaakt met hier en daar wat snelwegen. Het gebied rond Koblenz wilde ik vermijden en om zo veel mogelijk mooie wegen in het Sauerland mee te pakken heb ik ook redelijk wat doorgaande wegen gepakt. De uiteindelijk rit zou 315km worden zodat ik op m’n dooie gemak naar het andere hotel kon rijden. Hieronder de tracks – de zwarte track is de route over de snelweg.
Dag 3 – Rit 1
De eerste rit in het Sauerland startte met wat vallen en opstaan (letterlijk). Omdat het ontbijt vanaf 8 uur is wil je op tijd beneden zijn. Ik had dus de wekker gezet. Niet dat ik die nodig zou hebben want ik ben meestal wel rond 7 uur wakker. Ik had er echter al twee dagen opzitten waardoor is die wekker wel nodig had. Ik werd dus niet wakker – ook niet van de wekker want die ging niet af. Ja, wel gezet maar ik was even vergeten dat die nog stond ingesteld op werkdagen en omdat het zaterdag was ging dat ding niet af.. Ik werd dus dik na 8u wakker. Snel een plens water over mijn gezicht, borstel over m’n tanden gehaald en kleren aangetrokken.. De vroege vogels waren inmiddels ook al klaar met eten.. Lekker dan – weer de laatste. Maar ik had geen zin om haastig te ontbijten en wakker worden zonder een paar koppen koffie en wat scrambled eggs kan natuurlijk niet. Het is tenslotte vakantie.
Dit bracht mij tevens in de gelegenheid om een mooie foto te maken van de motor voor het hotel, zonder dat er andere fietsen of clubleden rondlopen. Nadat ik mijn motorspullen had aangetrokken zette ik de motor voor het hotel. Dat ging nogal onhandig want tijdens het keren sloeg dat ding af. En je weet, als je aan het keren bent staat je voorwiel scheef en staat de motor een beetje schuin. Geen houden aan.
De 1600 donderde om en lag vervolgens “mooi” te balanceren op de valbeugel en de rubberen zijkant van de koffer. Gvd… 🙁 Dan wil je dat ding zo snel mogelijk weer op z’n pootjes zetten. Dus wat hebben we geleerd in het verleden? Rug naar de motor, door de knietjes en tillen maar. Ja, dat was dus een overduidelijke “no-go”. Te weinig spinazie gegeten in het verleden. Kut. Dan maar face forward, met de buik naar de motor. Shit, nog steeds te zwaar. Dan maar even als de sterkste man – beetje oer geschreeuw erbij. Dat was geen goed idee, want er knapte iets in mijn rug en dat deed zeg maar fokking veel pijn. Ik moest even op het bankje gaan zitten. Toen de pijn na een half uur was weggezakt, soort van, kon er een nieuwe poging worden gewaagd om de motor weer op twee wielen te krijgen. Dit keer met hulp! Gelukkig lang de motor niet op de zij standaard. Dan zorgen we dat die is uitgeklapt. Dan voorkomen we dat die fiets eventueel de andere kant op valt. Dat zou was zijn zeg.
Tijd om de schade op te nemen. De valbeugel hij zijn werk prima heeft gedaan. Wel flink beschadigd, maar daar is die voor. Verder was alleen wat schade te zien aan de rubberen strip van de koffer en kon je de spiegel iets verder inklappen. De kuip, uitlaat en voorvork waren vrij van schade. Geluk bij ongeluk. Ik wilde wel gaan rijden aangezien de pijn me wel meeviel (haha). Na een paracetamol ben ik opgestapt en gaan rijden. Onderweg behoorlijk wat pijn gehad, maar dragelijk. Gezien de “knal” die ik voelde had ik veel erger verwacht.
s’ Avonds vertelde ik het verhaal en wat blijkt.. We hadden gewoon een fysiotherapeute mee :’) – gelijk van die lange pleisters gekregen. Ze vertelde ook dat de staat waarin ik mij verkeerde geen reden is tot zorgen. Staan en zitten ging redelijk, maar het bed in het uit komen was hell. Daar gaan we nog wel twee maanden “plezier” van hebben.
Hoe was de dag verder dan: Nou super zonnig en eigenlijk wel lekker gereden. De route is was uitgezet liep via de Oestertalsperre waar we gelijk maar even koffie hebben gedaan. Ik werd tijdens het af- en opstappen en gaan zitten en opstaan verwelkomt met de nodige pijnscheuten. Wel een hele mooie stek daar. Na de koffie liep de route zuidwaarts naar de Biggesee. Aangezien het al tegen enen liep hebben we bij de eerste de beste eetgelegenheid een traditionele schnitzel gegeten. Dat is bij Biggegril. Gezellig druk. Vol met motoren, auto’s en jawel: wespen, veel wespen. Het vervolg van de route was erg fijn. Van smalle kronkelige boswegen tot brede wegen waar het gas lekker kon worden opengetrokken.
Dag 4 – Rit 2
Weer een mooie dag. Wekker stond goed dit keer en een foto van “de motor voor het hotel” hoefde ook niet meer gemaakt te worden. De prachtige dag zou echter eindigen in een ander klein drama omdat aan het eind van de dag de koppelingskabel van een oude BMW R1100R brak.
De route startte richting het Panoramapark / Rhein-Wesser-Turm restaurant. In het weekend is het daar, zeker rond lunchtijd, erg druk met motorrijders. De weg er naar toe is enkele jaren voorzien van een frisse laag asfalt. Dit was hard nodig, want de kwaliteit van het wegdek in de 7 (of 8?) haarspeldbochten was werkelijk om te huilen. Je kan echt je lol op. nu een groot deel van de L553 er uit ziet als een biljartlaken 🙂 Het was koffietijd (en plaspauze) dus moesten we daar maar even een break houden. De lunch viel helaas een beetje in het water want de route liep niet echt langs grote plaatsen en wat we tegen kwamen was of dicht of bestond niet meer.
Dan het eind van de dag. Rond een uur 3 ‘s middags was het voor een pauze. We kwamen bankje tegen en besloten daar een slok water te drinken en een mueslireep naar binnen te werken. Na een kwartiertje, 20 minuten reden we weer weg. Ik kijk altijd even achterom of het groepje allemaal weg komt. Omdat ik al even niets in de spiegels had gezien ging ik even op een inham langs de weg staan. Na een minuut of 5 kwam er een racer aan die vroeg of ik om iemand aan het wachten was. Hij kwam melden dat er een oude motor niet meer wil starten en dat er iets is met een kabel. En ja hoor. De motor wilde niet meer weg en kon ook niet gestart worden want de koppelingskabel van de R1100R was gebroken. Dan doe je echt niets meer. Lekker dan. Zondagmiddag, half 4. Dan wordt wachten. De pechhulp van de ANWB zou een wagen sturen om de motor op te halen. De ANWB kon alleen niet vertellen hoe lang dit ging duren want het is zondagmiddag. Tuurlijk..
Eerst maar de clubleiding bellen dat er twee wat laten komen vanwege pech en dat we hoogstwaarschijnlijk ook niet op tijd zijn voor het eten. Wanneer mensen nog niet binnen zijn terwijl dat wel had gemoeten kan vinden ze dat niet leuk. Even bellen dus. En of ze wat eten willen achterhouden 😀
Tegen half 7 kwam er pas een pechauto. Die was ook een klein beetje verdwaalt volgens mij want die stond bij de verkeerde inham in de weg. De auto was ook lomp groot. Meer type “oplegger”. We stonden ook beetje op rot punt dat snel over het hoofd gezien kan worden. Voor de oplegger was het ook even puzzelen hoe hij de motor kon bergen. Even de motor erop zetten was niet zomaar gedaan. Dat zou de hele weg voor zeker een half uur afsluiten. incl. administratieve afhandeling en zo. De chauffeur van de pechdienst kon de opleggen wel in het weggetje rijden waar het bankje stond. Dat was een landbouwweggetje en schijnbaar ook de toegangsweg van een woonboerderij dat verderop stond.
Na de afhandeling werd de oude BMW uitgezwaaid. We kregen een adres en telefoonnummer waar de motor naar toe werd gebracht. De dinsdag na het weekend moest er gebeld worden waar in Nederland deze moest worden afgeleverd. Je zal maar geen “pechhulp-in-het-buitenland” hebben… We konden nu terug naar het hotel. Gelukkig is het voor de K1600 totaal geen probleem om een passagier mee te nemen. Daar is dat ding tenslotte voor. Wel eerst even de vering op “duo” zetten. Ook maar even tegen de garmin zeggen dat we rechtstreeks naar het hotel willen. Om half 8 reden we bij het bankje weg. Dik vier uur nadat we daar hadden gezeten om even te rusten. Uiteindelijk waren we kwart over acht weer bij het hotel. Iedereen zat inmiddels aan het toetje of na te tafelen. Wij kregen onze warme hap.
Dag 5 – Weer naar huis
Ik had belooft de pechvogel van gisteren mee achterop te nemen en thuis af te zetten. Het was ook nog redelijk op de route. Een gelukje ook, want ik had niet super veel bij me en kon met wat proppen alles in 1 koffer stoppen en wat klein frutsels extra in de topkoffer. Bij de eerste de beste pomp nog wel even de banden wat extra lucht gegeven. Had in principe niet gehoeven maar met bagage en een passagier is het beter om de banden iets meer lucht te geven. Dit weekend stond weer bomvol met enerverende momenten en het weer zat enorm mee. Geen spat regen gezien, wat een zon – en zeker niet te warm.